یکی بود .. رفت .... و زندگی ادامه دارد بی او ...بی من ....بی تو

من مرتضي پاشايي رو نميشناختم . هنوزم نميشناسم
فقط ٢ تا آهنگ ازش شنيدم
يكي ديروز يكي هم چند وقت پيش
چند تا هم عكس ازش ديدم
اما.....
اما سرطان رو خوب ميشناسم
درد اين مريضي رو خيلي خوب درك ميكنم
لحظه لحظه آب شدن بدن ، وقتي با اين مرض ميجنگه رو كامل حس ميكنم .
ميدونم كسي كه اين درد و داره خيلي صبرش زياده . خيلي تحمل ميكنه . با اين كه ميدونه لحظه به لحظه به نبودنش نزديك تر ميشه .
من اين درد رو با مادرم شناختم
مادري كه جونش به جون بچه هاش وصله طاقت اين درد و نياورد
و رفت
تو هم رفتي
و راحت شدي
از اين همه درد
از ديروز همه برات اشك ريختن
غصه خوردن
قرار هم خواني شعر هات و گذاشتن
و....
افسوس
افسوس كه معنا و ارزش اين جملات آخر رو از ته دل نميدونيم
افسوس كه فقط دنبال جلب توجه ايم
كاش
كاش همين آدمهايي كه امروز ميگن عذادارتيم
سال بعد و سالهاي بعد هم همين حرف و تكرار كنن و برات شمعي به يادگار روشن كنن
ميدونم
خاك خيلي سرده
ميدونم فراموش ميشي
من اين آدمها رو خوب ميشناسم......

اما مهم نيست از درد جسم و از صحنه نمايش و بازيگراي اين دنيا راحت شدي....

زندگي جديدت مبارك آقاي پاشايي