تکه ای جرم جامد بنام کربن را یاقوت کبود نامیدند! چرا ؟

از انرو که سالها و حتی قرنها را در بستری ارمید که نهایت ظلمت و پستی و فرومایگی ... ذلت و خواری و خفت را دید و لمس کرد... اما چون صبر را در قاموس معرفتش حک کرده بود، امیدوار و ایمانمدارانه به روزگاران  وصل و لحظه پروانگی اندیشید...! تاانکه ان لحظه رهایی و نقطه عطف فرارسید... اری اورا یافتند.. اما بادلی سراسرخون وبا بدنی کبود حاصل از تحمل رنج و زجر ایام فراغ... مدتی یاقوت داستان راستین، وقتی هیجان و شوق و ذوق و احترام و عزت و حلوا حلوا شدنش بدست یاران را که دید بخود گفت ... این همه عزت و ارزش و بهاکه به تکه سنگی چومن میدهند، ازچه روست؟  مدام این را باخود زمزمه میکرد اما خود ندانست که اثار ان دردها...زجرها...خاری و خفتها که در روزگار تنهایی بر سرش امد، تن و بدن و وجودش را برنگ کبود مایل به خون دراورده است و از این روست که بهاو ارزش و عزت و قیمت یافته است... اره...این ارزش و اعتباررا از رنگ سرخ صورتش بدست اورد و ان رنگ سرخ و کبود را از صبر در مصیبتهادر غربت و تنهایی هایش یافت! پس این قیمت و بهامند شدن مبارکش باد که میوه درخت صبر بسیار شیرین است.  ...   

سلام دوست من...مطلب انقدر تعمق طلب کرد که  حس تامل و بداحه سرایی من کمترین رو بخود خواند ... ... واقعا سپاس